01.AĞUSTOS.2005 TARİHİ İTİBARİ İLE DEĞİŞEN OYUN KURALLARI   1. Bir devrenin ya da oyunun sonunda (ya da uzatma süresinin sonunda) bir serbest atış kullanılacak ise, serbest atışı kullanacak takımın bir oyuncusu dışında hiçbir oyuncu değişimine izin verilmemektedir. Buna ek olarak atışı kullanacak olan oyuncunun takım arkadaşları da en az üç metre uzakta durmak zorundadırlar.  Burada hedef, bu tip serbest atış kullanımlarının hızlandırılması ve atışı kullanan takımdan bir oyuncu kümesinin atışı kamuflaj etmesinin engellenmesidir. Önceden de olduğu gibi yalnızca savunma yapan takımın oyuncularının 9 metrelik alan içerisinde durmalarına izin verilecektir. Daha uzak bir mesafeden kullanılacak olan serbest atışlarda ise hakemler, 3 metre mesafesi için yapılan ‘mücadelede’ her iki takım oyuncularının kural dışı davranmaması için dikkatli olmak zorundadırlar. 2. Hakemler bir 7-metre kararında artık mola almak zorunda olmayacaklardır.  Bu karar IHF Kurulu’nca TV vb medya kuruluşları tarafından gelen oyunun genel süresi konusundaki baskılardan dolayı alınmıştır. Hakemlerden bir 7-metre atışı öncesinde zorunlu mola alımı yerine yalnızca mühim bir gecikme durumunda (örneğin bir kaleci değişimi ya da atışı yapacak oyuncu değişiminde), yani süre kaybının takımlardan biri için adil olmayacağı durumlarda, kendi inisiyatiflerini kullanmaları beklenecektir. Her zamanki gibi maçın sonucu, kalan süre ve takımlardan birinin bir 2 dk’sı olan bir oyuncusunun olması durumları hakemlerin değerlendirmesine kalmış olan faktörlerdir. Şüphe ya da kararsızlık durumlarında mola alınması tavsiye edilmektedir. 3. Saat Hakemi (ya da gözlemci) bir mola ya da hatalı değişme için kornaya bastığında, scoreboard’taki süre, saha hakemlerinin işareti veya teyidi olmaksızın anında durdurulacaktır.  Burada hedef, saha hakemlerinin masadan gelen işareti duymadıkları ve sürenin ilerlemeye devam edip masadan gelen uyarıyı geçersiz kıldığı durumları engellemektir. Dikkat edilmeli ki bu yeni kural, oyun süresinin bu gibi durumlarında son sözün her zaman saha hakemleri tarafından söylenmesi yerine tüm yetkileri masa hakemlerine ve gözlemciye vermektedir. Bu tip durumlarda saha hakemleri yalnızca örneğin scoreboard’taki sürenin korna anında durdurulmadığı kanısına vardıklarında müdahale edebileceklerdir. Buna karşın eğer saha hakemleri kornayı duymazlar ise, masa hakemleri ya da gözlemciden korna anında sahadaki son durumun ne olduğu konusunda yardım almak zorundadırlar.  4. Bir takımdaki maksimum oyuncu sayısının 12’den 14’e çıkarılmasına karar verilmiştir. Bu kuralın çok fazla açıklanmasına gerek yoktur. 14 oyuncuya son yıllarda IHF’ce zaten izin verilmektedir ve birçok ülke federasyonu bu kural değişikliğini bir süredir zaten uygulamaktadır. Olumlu deneyimler, bu kuralı şimdi daha da pekiştirmektedir. 5. Takım listesinde adı yazılı olmayan bir oyuncunun sahaya girmesi, artık takım  sorumlusunun sportmenlik dışı davranışta bulunması ile ilişkilendirilerek onun artırmalı olarak cezalandırılması anlamına gelmektedir.  Şimdiye kadar sahaya giren oyuncu diskalifiye edilmekteydi. İdari bir hata olarak bunun makul bir ceza olmadığı düşünüldü ve hatayı önlemesi gereken asıl sorumlu kişinin cezalandırılması daha çok önem kazandı. Aynı kural, takım sorumlusunun yalnızca yazılı olan takım sorumluları ve oyuncuların değişme alanında olduğunu bildirmemesi durumunda da geçerli olacaktır.  6. Gözle görünen vücut piercing’lerine ancak düz bir yüzük ya da küçük bir küpede uygulandığı gibi güvenli bir şekilde örtünebildikleri sürece izin verilebilecektir.  Vücut piercing’i git gide tehlikeli nesneler bağlamında yoğun önem kazanmaya başlamıştır. Burada odak noktası, örneğin ağızlarında ya da kıyafetlerinin altında olanlar değil, bir başka oyuncuya tehlike arz edebilecek piercing’lerdir. Gözle görünen piercing kapatılmadığı sürece oyuncunun oynamasına izin verilmemelidir.  7. Kalecinin takımının rakiplerinden birinin yapacağı kale sahası ihlali (kale sahasındaki topa dokunma da dahil) artık kaleci tarafından kullanılacak olan bir başlama atışını gerektirecektir; örneğin kaleci, atışı, kale sahası içerisinde herhangi bir noktadan kullanabilecektir.  Hücum oyuncusunun kale sahasını ihlal edip rakibin kullanacağı bir serbest atışa sebep olduğu durumlarda haksız gecikmeler ve düzeltmeler yaşanmaktadır çünkü normal şartlarda kaleci, topa kale alanı içerisinde sahiptir ve serbest atışı kullanmak için de kale sahasının dışındaki belirli bir yere gelmek zorundadır. Daha katı uygulanan serbest atış kuralları ile karşılaştırınca kaleci atışının uygulanmasıyla bu noktada doğabilecek her türlü esnekliğin görülebileceğini bilmek önemlidir. (Düdük anında top kale sahası dışında bulunuyor ise, oyuna serbest atış ile başlama koşulu olmayacaktır; topu oyuna sokma her zaman kaleci atışı ile olacaktır).  8. Tehlike arz eden ve diskalifiye gerektiren kuralın odağı oldukça sert olan ve şiddet içeren müdahaleler üzerindeydi. Şimdi ise bu kurala şöyle bir açıklama eklenecektir: çok küçük bir dokunuştan ibaret olan bir müdahale, rakibin savunmasız olduğu bir anda oldukça tehlikeli olabilmektedir.  Deneyimler şunu göstermiştir ki sakatlanmalar zaman zaman ufak vücut temaslarından, örneğin suçlu oyuncunun rakibine, sıçrarken ya da bir hızlı hücuma koşarken dokunması, ya da daha genel bir ifadeyle oyuncunun müdahaleyi engelleyemeyip kendini savunamadığı anlarda meydana gelmektedir. Hakemler bu durumu, diskalifiyeye sebep olması gereken durumlara dahil etme konusunda dikkatli olmalıdırlar.  9. Top tavana ya da tavanda asılı halde duran bir nesneye çarparsa oyun, topa en  son dokunmuş olan takımın rakip takımı tarafından kenar atışı ile başlamalıdır. Kenar atışı, topun tavana çarptığı noktaya en yakın kenar çizgisi üzerinde yapılmalıdır. Kurallar 2001 yılında top tavana çarpınca oyuna başlamanın normal yolu olarak serbest atış kullanımı şartıyla değiştirilmişti. Deneyimler, bu kuralların değişimiyle zaman zaman maksatlı olan ve adil olmayan pozisyon avantajlarının doğabileceğini göstermiştir. Kenar atışı, savunma takımının yerini alabilmesi için daha uygun bir fırsat tanımaktadır. 10. Kaleci atışının ardından atış yapan bir oyuncu, topa ancak top, rakibinin kalesinden döndükten sonra tekrar dokunabilecektir. Bu kurala yalnızca, kurallar içerisindeki bir eksikliği kapatmak nedeniyle değinilmektedir. İlgili kural, serbest atış, 7-metre atışı, kenar atışı ve başlama atışı durumunda geçerli olmuştur ve niyet, her zaman bir kaleci atışında da aynı durumun geçerli olması gerektiği olmuştur; ancak bu kurallarda yeterince açık değildir.  11. 2 dk cezaları (ve aynı zamanda ihraçlar) artık devre aralarında ve başka aralarda meydana gelen ihlallerde de verilebilecektir (sözgelimi uzatmaların öncesinde ve aralarında). Örneğin uzatmaların ardından uygulanan 7-metre atışlarında olduğu gibi uzatmalar ve sonrasında yapılan ihlalleri kapsayan özel kurallar da eklenmiştir.  Birkaç yıl evvel oyun sahası dışındaki ihlallere verilen 2dk ve ihraç cezalarını kapsayan kurallar değiştirildiğinde, ihlallerle ilgili kuralların, uygunluk ve istikrar açısından devre aralarını ve diğer araları da kapsaması gerektiği düşünülmeye başlanmıştır. Şimdi artık bir sarı kartın hemen sonrasındaki adım bir diskalifiyedir, ki bu çok da arzulanan bir durum olarak düşünülmemektedir.  12. Maçın son dakikasında rakibinin ‘açık bir gol şansını’ çok sert bir şekilde engellemeye çalışan (kural 14’te açıklandığı gibi) ya da en azından atılabilecek golün kesin bir sonuca sebep olacağı (kazanma, beraberlik ya da gerekli gol farkına ulaşma) bir pozisyonu engellemeye çalışan ve bu nedenle de diskalifiye edilen oyuncu, maçtan sonra hakemlerce mutlaka rapor edilmeli ki bu sayede sorumlu otoriteler suçlu oyuncu için başka işlemlerde de bulunabilsinler.  Sporcuların yukarıda anlatıldığı şekilde davranmasına açık ve talihsiz bir eğilim vardır. Oyuncular, golü önlemenin önemli olduğu ancak diskalifiyenin son aşamada önemli olmadığı düşüncesiyle son bir şansı her açıdan göze alarak rakiplerini basitçe saf dışı bırakmaktadırlar. Ancak standart prosedür o oyuncuyu rapor etmek ve birkaç maça çıkmama cezası olur ise bu, sporumuzda fair play ve etik olma imajı açısından oldukça önemli bir yer teşkil edecektir.        IHF 'NİN WEB SİTESİNDEKİ ORİJINAL METİN...   1. If a free-throw is to be executed at the end of a half of the game (or an overtime period), there are no player substitutions allowed, with the exception of one player for the throwing team; moreover, the teammates of the thrower must be positioned at least 3 meters away.  The objective is to speed up the execution of such free-throws, and to avoid having a cluster of players from the throwing team trying to ‘camouflage’ the execution. As before, only the players of the defending team are allowed inside their 9-meter line. For a free-throw taken from a longer distance, the referees must be alert to illegal action if players from both teams try to ‘fight’ for positions at the 3-meter distance. 2. It is no longer obligatory for the referees to give a time-out when awarding a 7-meter-throw.  This change was initiated by the IHF Council after pressure from television and others having concern about the overall length of the game. Instead of the obligatory time-out, the referees are expected to use their judgment and give a time-out only if there is a substantial delay prior to the 7-meter execution (for instance, if there is a substitution of the goalkeeper or the thrower), and the loss of time would be unfair to one of the teams. . As usual, the result in the game, the time remaining, and the fact that one of the teams may have a player serving a 2-minute suspension, are factors that enter into the judgment of the referees. In cases of doubt, the advice would be to decide to give a time-out. 3. When the timekeeper (or the delegate) whistles, normally for a team time-out or a faulty substitution, the official clock is to be stopped simultaneously, without waiting for any signal or confirmation from the referees.  The objective is to avoid situations where the referees do not hear the signal from the table, and the clock continues running even though any action after the whistle from the table is invalid. It should be noted that this new rule in these situations effectively gives the authority over the playing time to the timekeeper/delegate, instead of the referees who are otherwise always having the final word. In these situations, the referees could only intervene if they, for instance, observed that in fact the official clock was not stopped exactly at the moment of the whistle. Conversely, if the referees did not hear the whistle, they must get help from the timekeeper/delegate to determine what the situation was on the court at the time of the whistle. 4. It has been decided to change the maximum number of players on a team from 12 to 14.  This change does not require much explanation. 14 players were already allowed in IHF events in recent years, and many national federations had already experimented with this rule change for some time. It is on the basis of the generally positive experience that the basic rule is now being changed. 5.If a player not included in the scoresheet enters the court, this now means that the ‘responsible team official’ receives a progressive punishment, in analogy with punishment for unsportsmanlike conduct. Traditionally, the entering player was disqualified. This was not seen as a reasonable punishment for an administrative mistake and it is also important to punish the person who should really be responsible for preventing the mistake. The same thing applies if the ‘responsible team official’ does not ensure that only the registered team officials and the participating players are in the substitution area.  6. Visible body piercing can be allowed, but only if it can be safely taped over in the same way as a flat ring or small earring.  Body-piercing has gradually become a specific concern in the context of ‘dangerous objects’. The focus is on piercing that could be dangerous to another player, i.e., not those inside the mouth or under the clothing. Visible piercing must never be allowed if it is not taped over. 7. Entering of the goal-area (including touching the ball in the goal-area) by an opponent of the goalkeeper’s team, will now cause a restart through a goalkeeper-throw, i.e., the goalkeeper can execute the throw from any place inside the goal area.  Situations where an attacker has entered the goal-area and caused a free-throw for the opponents have caused undesirable delays and corrections, as the goalkeeper normally has the ball in the goal-area but must move to a specific area outside the goal-area to execute the free-throw. It is important to note that all the flexibility that goes with a goalkeeper-throw applies, compared with the more strict execution rules for a free-throw. (There is no provision for having the restart done as a free-throw, if the ball happens to be outside the goal-area at the time of the whistle; the restart is always through a goalkeeper-throw). 8. The focus of the rule regarding dangerous actions leading to disqualification has tended to be on very forceful and violent actions. A clarification will now be inserted to emphasize that an action involving a relatively small impact can also be very dangerous, if it comes at the moment when the opponent is defenseless. The experience has increasingly been that injury results from relatively minor body contact, if the guilty player takes such action when the opponent, for instance, is jumping or running a counterattack, or more generally cannot anticipate the action and defend himself. Referees must take care to include these situations among those that should lead to disqualification.  9. If the ball hits the ceiling or an object attached to the ceiling above the court, the restart shall be through a throw-in for the opponents of the team that last touched the ball. The throw-in is taken from the nearest point on the nearest side-line, in relation to the point where the ball hit the ceiling. In 2001 the rules were changed so that a free-throw would be the normal way of restarting the game after the ball has hit the ceiling. The experience with that rules change has shown that unintended and unfair positional advantages can arise. A throw-in gives a more correct opportunity for the now defending team to take up position. 10. Following the execution of a goalkeeper-throw, the throwing player is allowed to touch the ball again after it has rebounded from the goal of the opponents. This change is simply undertaken to correct an omission in the rules. The corresponding rule has existed in the case of the free-throw, 7-meter-throw, throw-in and throw-off, and the intention has always been that the same should apply to the goalkeeper-throw, but this has not been clear from the rules.  11. 2-minute suspensions (and also exclusions) can now be given with respect to infringements during half-time breaks and other intermissions (e.g., before and between overtime periods). Special rules have also been inserted to address violations during tie-breakers, such as 7-meter throwing following overtime. A number of years ago, when the rules regarding 2-minute suspensions and exclusions for infringements outside the playing court were changed, it was overlooked that the rules should, as a matter of consistency, be extended to cover violations also during half-time breaks and other intermissions. Currently, the next step after a ‘yellow card’ is a disqualification, something which is not considered desirable.  12. A disqualification during the last minute of a game, where the offending team is ruthlessly trying to prevent that the opponents obtain a ‘clear scoring chance’ (as defined under Rule 14) or at least a good position for a shot on goal, when the potential goal would have been decisive (winning, tying, or gaining the necessary goal difference), must be reported by the referees after the game, so that the responsible authorities can take further action against the guilty player.  There is a clear and unfortunate tendency that players act very cynically in the situation just described. They simply ‘take out’ the opponent, with any means necessary to take away the final chance, in the knowledge that preventing a goal is important whereas receiving a disqualification is not important at that late stage. However, if the standard procedure is to report the player, so that there is an expectation of a suspension for some matches, then this could have a deterring effect, something that would be very important for the image of fair play and ethics in our sport.     .